نیتروژن کممشعلنام کلی مشعل است که می تواند اکسیدهای نیتروژن را بر اساس مشعل معمولی و از طریق بهینه سازی فنی کاهش دهد. در اصل، مشعل کم نیتروژن از یک پیشرفت فناوری برای کنترل فرآیند احتراق استفاده می کند. علاوه بر عواملی مانند توان خروجی و مقاومت در برابر دمای مواد، روش‌های مختلفی برای کاهش تأثیر عوامل مختلف تولید برای پایین‌تر استفاده می‌شود.نیتروژنتقاضا

برای دستیابی به مقدار انتشار NOx کمتر، مانند:

1. با درجه بندی، تقسیم بندی و رقیق سازی غلظت، نسبت هوا و گاز از نسبت معادل شیمیایی در فضای محلی و در مرحله خاصی از احتراق منحرف می شود، که می تواند به طور موثر دمای شعله محلی را کنترل کند و در نتیجه تولید شعله را کاهش دهد. NOx حرارتی؛
2. با بهبود اثر اختلاط، مانند احتراق پیش مخلوط، زمانی که اثر اختلاط هوا و گاز بهتر است، ضخامت شعله در منطقه دمای بالا را می توان به حداقل رساند و فاصله سفر و زمان اقامت گاز دودکش در منطقه دمای بالا را می توان کاهش داد، بنابراین تولید NOx حرارتی را کاهش داد.
3. با استفاده از چرخش مجدد گاز دودکش، گاز دودکش احتراق برای مخلوط کردن جریان برگشتی به منظور کاهش محتوای اکسیژن در گاز دودکش استفاده می شود. N2 اضافی و محصولات احتراق همچنین حداکثر دمای شعله را کاهش می دهد و در نتیجه از تولید NOx که یکی از رایج ترین روش های موجود در بویلرها است، جلوگیری می کند.
4. با تقسیم منطقه شعله، بهبود برای جلوگیری از تولید شعله بیش از حد متمرکز، و کاهش زمان ماند واکنش.

با توجه به روش‌های بالا برای کاهش NOx، مشعل‌های کم نیتروژن تقریباً به دسته‌های زیر تقسیم می‌شوند: مشعل‌های مرحله‌ای، مشعل‌های خود چرخشی، مشعل‌های غنی و بدون چربی، مشعل‌های شعله تقسیم‌شده، مشعل‌های ارتقای اختلاط، مشعل‌های محفظه پیش‌احتراق کم NOx و غیره.

تفاوت مشعل کم نیتروژن با مشعل معمولی در سه نکته زیر است:

1. افزایش عملکرد انتقال حرارت دیگ بخار، بهبود راندمان حرارتی، کاهش هزینه عملیاتی دیگ بخار و کاهش هزینه.
2. چرخه دیگ بخار تازه خریداری شده طولانی و زمان انتظار طولانی است که بر تولید تأثیر می گذارد، در حالی که تبدیل نیتروژن کم را می توان در مدت زمان کوتاهی تکمیل کرد و در زمان صرفه جویی کرد:
3. دگرگونی کم نیتروژن مطابق با سیاست ملی حفاظت از محیط زیست است و اولین انتخاب به نفع کشور و مردم است.